ukąszeniach. Co ciekawe pielęgnowano też nim włosy. W Indiach miąższ z aloesu aplikowano na zapalenie wątroby, astmę, żółtaczkę, a nawet trąd. Należy nadmienić, że aloes używano podczas leczenia osób, którzy zostali poparzeni na skutek ataku atomowego na Hiroszimę i Nagasaki pod koniec drugiej wojny światowej. Zaobserwowano, że dzięki jego wspomagającym właściwościom u ogromnej ilości osób rany szybko się zagoiły, bez śladu blizn. W 1945 roku założono pierwszą plantację aloesu na Barbadosie. Od tamtego czasu powstało ich wiele na całym świecie (m.in. w USA -w tym jedna z największych w Arizonie plantacja Forever Living Products oraz w Australii). Wzrosło też znacznie zapotrzebowanie na miąższ aloesowy, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, a także w Europie. Pierwotnym miejscem występowania bylin aloesu stanowiły suche, gorące tereny Afryki i Azji Mniejszej. Prawdopodobnie dlatego pierwsze pisemne wzmianki dotyczące zastosowania Aloe Vera znaleziono na glinianych tabliczkach sumeryjskich oraz na egipskich papirusach. Te pierwsze datuje się na 2200 r. p.n.e., czyli powyżej 4 tysięcy lat temu. Za to Papirus ebers, który zawiera informacje dotyczące Aloe Vera pochodzi z 1552 r. p.n.e. (3,5 tysiąca lat temu). Jedna z archeologicznych hipotez twierdzi, że królowa Kleopatra właśnie aloesowi zawdzięczała swoją niezwykłą urodę. Jako roślina łatwo przystosowująca się do nowych warunków, Aloes szybko zawędrował do Grecji, Rzymu, na obszary Dalekiego Wschodu i do Ameryki Północnej i Ameryki Południowej.
